Ojciec Tadeusz Rydzyk, jak powszechnie wiadomo, jest bardzo popularną, a co za tym idzie, rozpoznawalną postacią. Kto bowiem nie słyszał o rozgłośni Radio Maryja, gazecie „Nasz Dziennik”, telewizji Trwam czy Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Można powiedzieć, że Tadeusz Rydzyk jest w pewnym sensie polskim odpowiednikiem pana Berlusconiego – z pominięciem bunga - bunga. Imperium Ojca Rydzyka jest niezwykle pokaźne, a on sam ma ogromne możliwości docierania do mas – smutnym jest fakt, że starsze osoby są manipulowane i wykorzystywane (babcia przymiera głodem ale na konto Radia Maryja da – numer konta łatwo zapamiętać, gdyż jest regularnie podawany).

Jestem ofiarą kolumn plotkarskich, dlatego co jakiś czas, jeśli nie częściej, przeglądam strony czy kolorowe magazyny. Nie wiadomo, dlaczego tak ciągnie nas do czytania o życiu innych, czasem wiemy więcej na temat ich związków i czytamy o nich więcej niż piszemy czy dzwonimy do naszych bliskich.

Na gruncie polskim bardzo ciekawym zjawiskiem jest utożsamianie aktorów z granymi przez nich rolami. Wiele osób widząc swoich ulubionych aktorów z seriali traktuje ich jako lekarzy, księży, policjantów, strażaków itp. Dochodzi do tak kuriozalnych sytuacji, kiedy ludzie proszą o poradę medyczną lub się spowiadają swoim ulubionym serialowym bohaterom. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż w przypadku pozytywnych bohaterów jest jeszcze wszystko porządku. Jednak kiedy przyjdzie zagrać bardzo niewdzięczną rolę, to ludzie również negatywnie podchodzą do takiegoż aktora.

Niedawno na łamach naszego „studenta” ukazał się artykuł na temat wirtualnego ekshibicjonizmu - polecam. Współcześnie modnym stało się obdzieranie z prywatności i wrzucanie różnych „słitaśnych fotek”. Jednak w swoim artykule chciałbym się skupić na dosłownej nagości w wirtualnym świecie. Jak to często bywa, pewna grupa naukowców postanowiła zbadać wygląd stroi użytkowników gry Second Life. Tak wspominając na marginesie, trudno jest mi zrozumieć, po co w wolnych chwilach zamartwiać się problemami swojego kolejnego, tym razem wyimaginowanego życia. Moim skromnym zdaniem, rzeczywistość przynosi nam wystarczająco dużo bodźców i problemów. Jednak popularnym jest żyć „na niby”, gdyż to mało kosztuje, a jak coś nie wyjdzie zawsze można stworzyć nowego awatara – w rzeczywistość jest o wiele trudniej…

Moi drodzy przygotowania do sylwestra są już w finalnej fazie. Na portalach społecznościowych królują aplikacje wskazujące ile piw, wódeczek lub kombinacji piwa i wódki wypijemy przez cały nowy rok oraz w tę jedną wyjątkową sylwestrową noc. W przypadku osób, które nie mają wybranego sposobu jego spędzenia myślę, że w ciągu kilku godzin skrystalizuje się jakikolwiek plan – najpewniej spontan znajomych. Gdziekolwiek nie będziemy świętować, to wiąże się to z wprowadzaniem do naszego ciała różnej maści wymyślnych płynów. W niektórych przypadkach płyny te mogą przyczynić się do „przegapienia” nadejścia nowego roku.

Z racji tego, że sylwester coraz bliżej… zapewne większość z nas zastanawia się jakby go najlepiej spędzić. Inspirację można znaleźć podczas wertowania wszechwiedzącego wujka Google. Natrafiłem na artykuł, w którym opisywane się najdziwniejsze zwyczaje sylwestrowe…