Raj, to miejsce, którego wyobrażenie różni się w zależności od osobowości i oczekiwań człowieka. Dla niektórych jest abstrakcyjnym pojęciem, którego nigdy nie uświadczą, inni widzą go jako realne, całkiem nieodległe miejsce na mapie świata. Takim miejscem dla bohaterek książki miała być Holandia.

Miejsce pracy, które obrały sobie za cel, to jedyny element łączący osobowości i charaktery Roswity i Tanii. Poznały się one w trakcie tak zwanego holenderskiego snu o raju. Jednak rzeczywistość która ich zastała, odbiegała od ich najśmielszych wyobrażeń, niestety w negatywnym tego słowa znaczeniu. Z czasem kobiety zaczęły dostrzegać tajemnicze i mroczne otoczenie. Pracując w fabryce i mieszkając w ponurym dawnym ośrodku wypoczynkowym, nie wiedziały że jednocześnie rozpoczyna się dla nich walka o życie. Przeciwnikiem okazała się obnażająca wszystkie najniższe instynkty, pragnienia, brudna rzeczywistość, na wskroś przesiąknięta złem. Rzeczywistość, w której żyją ludzie, którzy zapomnieli, co to współczucie, pomoc, oddanie i przyjaźń. Do takiego wniosku dochodzi Roswita stając przed zadaniem odnalezienia zaginionej przyjaciółki, której nieobecność nie zaniepokoiła lokalnej holenderskiej policji, która szybko znalazła sobie błahe wytłumaczenie niweczące konieczność wszczęcia poszukiwań. Wtedy właśnie zaczyna pojmować, że miejsce, w którym się znalazła to nie obiecany, wymarzony i wyczekiwany raj, lecz istne piekło na ziemi. To właśnie w tym momencie rozpoczyna się bieg zdarzeń, które przewróciły dotychczasowe życie Roswity. Tym piekłem okazuje się Noord Riesen, miejsce sezonowej pracy obu kobiet.

Agnieszka Miklis przedstawia świat w jakim próżno szukać blasku i jasnych barw, mroczne tony i ciemne strony ludzkich charakterów tworzą za to obraz zbrodniczych namiętności ukrytych pod maską dobrobytu i mieszczańskich tradycji. Powieść ma strukturę niezwykle przemyślaną, logiczną i wyraźnie ułożoną według dramatycznego klucza. Jednak mimo założonego porządku fabuły, autorka umiejętnie oddaje klimat przedstawianego świata zewnętrznego i wewnętrznego. Czyni to za pomocą zmian podmiotów narracji. Czytelnik poznaje świat i ludzi w ich historiach oraz odczuciach w kilku perspektywach.Odkrywa to co zostało zepchnięte w najciemniejszy kąt. Każdy element historii jest ściśle związany ze sobą, tworząc coś więcej niż tylko kryminał. Autorka przedstawiła właściwie studium ludzkiej krwiożerczości pod pozorem cywilizacji i dobrobytu.

Podsumowując całość utworu należy stwierdzić, że wątki kryminalne świetnie komponują się z obyczajowym tłem powieści, które dotyka ważkiego problemu polskiej emigracji zarobkowej. Jest to tytuł autentycznie intrygujący, wciągający, trzymający w napięciu. Powieść jest obszerna, ale czyta się ją błyskawicznie z zapartym tchem. Genialny debiut autorki to nic innego niż intrygujące i mrożące krew w żyłach wydarzenia, oraz historia warta poznania, wczytania i wgłębienia się w nią, chociażby tylko po to, aby mieć świadomość o realnych niebezpieczeństwach czyhających na niczego niespodziewających się, bezbronnych emigrantów.

Autor: Agnieszka Miklis
Tytuł: "Wściekła skóra"
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 538