Ten naturalny pszczeli produkt powstaje z nektaru kwiatowego lub spadzi, zaś pod względem chemicznym to stężony wodny roztwór cukrów. Sposób jego produkcji nie zmienił się od 150 milionów lat. Jednak ten prosty opis nie oddaje jego pełnych możliwości, które są bardzo liczne. I choć w 100 gramach miodu jest 304 kalorii, nie powinno to nikogo zniechęcać. Zawarte w miodzie enzymy pochodzące w większości z gruczołów ślinowych owadów odgrywają dużą rolę w prozdrowotnym działaniu miodu. Obecne w nim inne substancje, na przykład nadtlenek wodoru działają bakteriobójczo, zaś lizozym likwidujący szkodliwe drobnoustroje z racji swojej skuteczności zwany jest naturalnym antybiotykiem. Wspomniane właściwości hamują rozwój próchnicy. Żelazo w miodzie jest prawie całkowicie przyswajalne, zaś zawarta w nim także fruktoza może zmniejszać toksyczność używek – odtruwa organizm i zobojętnia szkodliwe działanie kawy. To właśnie obecność fruktozy sprawia, że może być także wykorzystywany w leczeniu cukrzycy ze względu na jej łatwą przyswajalność przez diabetyków. Dodatkowo z powodu wrażliwości pszczół nie ma w nim żadnych zanieczyszczeń chemicznych. Wymieniać można dalej – bogactwo mikroelementów, takich jak potas, żelazo, magnez i wapń, a także witamin z grup A, B i C mówią same za siebie – miód w codziennej diecie to same korzyści.

Chcąc zatroszczyć się o konkretne elementy swojego ciała, warto zwrócić uwagę na taki wpływ miodu na jego poszczególne części:

• acetylocholina oraz potas wzmacniają serce,
• nawilża, uelastycznia i rozjaśnia skórę,
• zawarta w nim glukoza szybko regeneruje zmęczone mózg i serce,
• przyspiesza gojenie się ran,
• obniża ciśnienie tętnicze krwi,
• pomaga w leczeniu wrzodów żołądka.

Choć to tylko kilka powodów, dla których warto sięgnąć po miód, wystarczą one by dostrzec, jak wiele pozytywnych zmian może on wnieść do naszego życia. Różnice w składach miodów są niewielkie, w związku z czym każdy kupiony ze sprawdzonego źródła będzie dobry. Jeśli jednak chce się wpłynąć na konkretne dolegliwości, można zwrócić uwagę na specyficzne cechy niektórych z nich. Przykładowo miód lipowy pomaga przy schorzeniach oskrzeli i zatok, a miód akacjowy przy przewlekłym zmęczeniu. Dbając o zdrowie można zarówno włączając miód do swojego jadłospisu, jak i zaopatrując się w produkty go zawierające – miodowe lekarstwa i środki wzmacniające pomogą w czasie intensywnego wysiłku fizycznego i umysłowego, jak i podczas długotrwających przewlekłych chorób, stanów wyczerpania czy niedoborów związków mineralnych i pierwiastków śladowych. Dla miłośników tego przysmaku ciekawym sposobem na polepszenie kondycji skóry mogą być kąpiele w wodzie z jego dodatkiem. Działa on także moczopędnie, dlatego można go pomocniczo wykorzystywać przy chorobach układu moczowego. Znajdzie nawet zastosowanie w problemach natury psychicznej – działa uspokajająco oraz poprawia samopoczucie i nastrój. Miód podlega zjawisku krystalizacji, które jednak nie ma żadnego wpływu na jego właściwości i zależny jest jedynie od zawartej w nim wody. Jego skrystalizowaną formę, nazywaną krupcem, można ponownie doprowadzić do płynnej postaci podgrzewając w 40°C.

Mówiąc o miodzie nie wolno zapominać o niezbędnych przy jego produkcji pszczołach. 80% procent roślin uzależnionych jest od zapylania przez owady, za co odpowiadają głównie pszczoły. Prawidłowe funkcjonowanie ekosystemu jest nierozłącznie związane z zachowaniem równowagi w łańcuchu pokarmowym i harmonijnej symbiozy żyjących na Ziemi organizmów. Brak pszczół, a w konsekwencji niezapylonych roślin, oznacza między innymi znikomą liczbę owoców i nasion oraz zaburzenie bioróżnorodności. Rozwój cywilizacyjny znacząco zdegradował środowisko, co stanowi ogromne ryzyko dla dalszego losu pszczół. Znając zarówno wyjątkowe korzyści płynące z ich obecności, jak i spożywania efektów ich działalności w postaci miodu, do niezbędnych zadań człowieka należy zatroszczenie się o właściwą ochronę pszczół i zapewnienie im bezpiecznego miejsca do życia.