W dobie wszechobecnej informatyzacji, również Kościół zaczyna coraz częściej sięgać po technologiczne nowinki w celach ewangelizacyjno-promocyjnych. Niedawno głośno było o zakładanym przez Papieża koncie na Twitterze (szkoda tylko, że konto będzie obsługiwane przez sztab papieskich doradców – będzie więc to doskonale spójne i wyreżyserowane) czy też o możliwości ściągania papieskich encyklik na smartfony. Ojciec Franciszek wraz z Ojcem Leonardem prowadzą blog, na którym umieszczają, krótkie filmiki ewangelizacyjne – na bardzo różne tematy.

Dla nas jest to ważna płyta. Bo tak naprawdę każdy krążek to wyzwanie emocjonalne, finansowe i psychiczne  mówi Tomek “Demolka” Molka Rozmowa z None.

Ludzie w swoim życiu kierują się wieloma, często różnymi, zasadami… Niektórzy pokładają wiarę w rozum, inni bezwiednie podążają za głosem serca.

Pozostając w cyklu „fotoradar dobry na wszystko” pragnę przywołać przypadek (2010 r.) pewnego mieszkańca Białegostoku, który postanowił urządzić mobilną sesję fotograficzną. Pewien pan kierowca, nazywajmy go np. modelem, przekraczał dozwoloną prędkość przy wybranym przez siebie fotoradarem kilkukrotnie – 4.12, 4.33, 4.49, 4.51, 5.05, 5.20, 5.42. za każdym razem nasz model przekraczał znacznie prędkość (pond 100 kilometrów na godzinę). Motywy działalności naszego modela nie są znane, wśród możliwych powodów insynuuje się:

Wsiąść do pociągu byle jakiego, Nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet, Ściskając w ręku kamyk zielony, Patrzeć jak wszystko zostaje w tyle… tekst z piosenki Maryli Rodowicz, myślę, że jest wielu z nas znany. Przy obecnej sytuacji na kolei, pragnę jednak zaznaczyć, że kiepskim w skutkach jest dosłowne zastosowanie się do słów piosenki. Pomijając fakt, iż wybór “byle jakiego” pociągu nie jest najlepszym ruchem, że o bagaż to tym bardziej należy się troszczyć, nie wspominając już o bilecie (ukłon w stronę panów kontrolerów), wreszcie skończywszy na zatrważającej prędkości (według mnie koniecznym jest montaż pasów bezpieczeństwa i masek tlenowych w przedziałach) naszych polskich składów. Kiedy w Europie Zachodniej standardem jest podróżowanie kilkaset kilometrów na godzinę, u nas podróż z Katowic do Malborka (około 600 km) zajmuje 9 - 10 godzin (nie licząc opóźnień – pociąg ekspresowy opóźniony 1,5 godziny…). Nowoczesna i szybka kolej będzie realną alternatywą dla Polski, wówczas, kiedy zachód postanowi wprowadzić masowy transport poduszkowcami lub jakimiś innymi nowoczesnymi machinami. Czy jest to wielkie marzenie, że chciałbym aby podróż np. z Katowic do Warszawy trwała 2 godziny? Póki co wszystkich borykających się z kolejami serdecznie pozdrawiam i życzę dużo wytrwałości i szczęścia do odświeżonych wagonów :) Aaa… Jeszcze warto wspomnieć, iż PKP Intercity postanowiła karać sowich pracowników, w przypadku niegrzecznego zachowania wobec pasażerów…  Z tej decyzji nie są zadowoleni ani pasażerowie („niech koleje skupia się na poprawie czasu i komfortu jazdy”), ani kolejarze (występują obawy, iż „życzliwi” pasażerowie będą składać bezpodstawne donosy). No cóż… oto Polska właśnie :)

Album „Łupiąc Kamienie“ to moja absolutnie pierwsza styczność z twórczością zespołu Peace & War – ale jak to mawiają lepiej później niż wcale!