„Bardzo sprytnie pomija się fakt, że celem edukacji genderowej jest w gruncie rzeczy seksualizacja dzieci i młodzieży. Rozbudzanie seksualne już od najmłodszych lat prowadzi jednak do uzależnień w sferze seksualnej, a w późniejszym okresie życia do zniewolenia człowieka. Kultura „użycia” drugiej osoby dla zaspokojenia własnych potrzeb prowadzi przecież do degradacji człowieka, małżeństwa, rodziny i w konsekwencji życia społecznego. W następstwie takiego wychowania, realizowanego przez młodzieżowych edukatorów seksualnych, młody człowiek staje się stałym klientem koncernów farmaceutycznych, erotycznych, pornograficznych, pedofilskich i aborcyjnych”.

Bardzo sprytnie pomija się również fakt, iż z odbiorników telewizyjnych i Internetu wypływa wulgarna nagość i seks. Ile reklam, aby przykuwać uwagę, epatuje nagością? Młody człowiek nawet bez styczności z tą filozofią obcuje z sferą erotyczną od najmłodszych lat – może lepiej aby dowiedział się coś o niej więcej aniżeli z reklam z „kociakami”… Choć muszę się zgodzić, iż kultura „użycia” faktycznie nie jest niczym pozytywnym. Traktowanie drugiego człowieka jako przedmiotu nie prowadzi do niczego dobrego – i to zarówno w sferze prywatnej, zawodowej jak i seksualnej.

Nie siej zgorszenia!

Nie raz z ambon księża grzmią, iż młodzież sieje zgorszenie. Te ich stroje, wyzywające zachowanie i rozbuchana fascynacja ciałem. Człowiek jest człowiekiem. Od niego zależy co robi, jak robi i dlaczego tak robi. Wszystkie działania wywołują konkretne konsekwencje. Ale, na Boga! Jak można widzieć zło w trzymaniu się za rękę młodych ludzi? Jak można dostrzegać szatana w pocałunku kochającej się pary? Co jest złego w chęci bycia z kimś kto jest nam bliski? Czemu zakochani mają myśleć o tym co powiedzą (pomyślą) inni? Czy innym się podoba, że ich widzą, jak wyglądają itp. Mamy w końcu wolną wolę, z której winni wszyscy korzystać. Nie nam jest osadzać innych. Popatrzmy lepiej na siebie samych…